سربازان امريكايى، فرانسوي، انگليسي و ايتاليايى، از اوايل سال 1982م، براي حمايت از فالانژها در جنگ داخلي لبنان، وارد بيروت شده بودند. حضور نيروهاي چند مليتي غربي در بيروت به منزله حمايت غيرمستقيم از تجاوز رژيم صهيونيستي به لبنان در سال 1982م و به رسميت شناختن اشغال حدود نيمي از اين كشور توسط صهيونيست‏ها بود. اما واكنش قهرمانانه مسلمانان انقلابي لبنان بر ضد پايگاه‏هاي امريكا و فرانسه در بيروت، ضربه سهم‏گيني به قدرت‏هاي غربي وارد آورد و آن‏ها را به خروج مفتضحانه از لبنان وادار كرد. در اين راستا، در بامداد 23 اكتبر 1983م دو انفجار مهيب در مركز فرماندهي تفنگ‏داران امريكايى و پست فرماندهي نيروهاي مداخله‏گر فرانسوي مستقر در بيروت، به فاصله شش دقيقه از يك‏ديگر صورت گرفت و بر اثر آن اين دو مركز با خاك يكسان شدند. اين دو انفجار به دست دو مجاهد شهادت‏طلب كه رانندگي دو كاميون را به عهده داشتند صورت گرفت. اين كاميون‏ها از ميان صفوف نگهبانان هر دو ساختمان گذشته و موجب انفجاري مهيب شدند. در اين انفجارها بيش از 286 تن از نيروهاي مداخله‏گر به هلاكت رسيدند كه در اين ميان سهم امريكا بيش از 230 كشته و 80 زخمي بود. نيروهاي امريكا و فرانسه به دنبال اين حوادث از لبنان خارج شدند و سربازان متجاوز صهيونيستي نيز تا ماه ژوئن 1985م، بخش اعظم لبنان را تخليه كردند.